Wilk ..

psota

Wilk przypomina postacią bardzo dużego, wysokonogiego, chudego lecz silnego psa o zwisającym ogonie. Długość ciała wynosi około 1,15m, zaś puszystego ogona 45cm, wysokość w kłębie osiąga 85cm, ciężar zaś 35-60 kg.(największe osobniki osiągają do 1,5m, ogon 50cm a masa 75kg) Futro krótkie na głowie i kończynach, jest na grzbiecie i wokół szyji dłuższe i gęściejsze, ma barwę brudno żółtą z domieszką szarości.Na uszach i pysku sierść jest lekko rudawa, zaś na łapach ma kolor ochry. Na tylnych kończynach widać czarnawe smugi biegnące w poprzek napięstka. W okolicach północnych futro występujących tam wilków jest dłuższe i gęściejsze niż u osobników żyjących w okolicach leżących bardziej na południe.Oczy osadzone są ukośnie,uszy sterczą do góry.

Wilk zamieszkuje ustronne, ciche okolice i dzikie ostępy, a mianowicie gęste mroczne lasy, trzęsawiska o miejscach na przemian bagnistych i suchych, a na południu - stepy.
W środkowej Europie znajduje się, względnie znajdował, tylko w wysokich partiach gór.
Na południu, wschodzie i północy zamieszkuje lasy we wszystkich strefach wysokości, a nawet niezbyt duże zarośla krzaczaste, jak również kępy na moczarach i bagnach, gąszcza trzcinowe, a nawet pola kukurydzy i to nieraz w najbliższym sąsiedztwie ludzkich osad, których unika, o ile głód nie doskwiera mu zbyt silnie. Gdy sprawy rozrodu i wychowu młodych nie stoją na przeszkodzie, rzadko pozostaje przez czas dłuższy na jednym i tym samym miejscu, a raczej wałęsa się w dość dużym promieniu,opuszcza daną okolicę na przeciąg paru dni lub tygodni,a potem wraca znowu na dawne miejsce pobytu,by tam ponownie pozostać na pewien czas.

Latem wilki za dnia drzemią a noćą wyruszają w poszukiwaniu pożywienia, zdaża się że za dnia także wędrują, Zimą mogą być aktywne całą dobę zależnie od sytuacji. W okresie letnim gdy żyją mniejszymi watahami polują raczej na zwierzynę mniejszą taką jak myszy czy zające, sporadycznie na zwieżyne płową, ale wówczas tylko na osobniki nienadążające za stadem - młode, stare, czy chore.W okresie zimowym liczniejsze watahy polują na zwierzyne łowną większe stado jest wstanie upolować dużego zwierza bez większych problemów. Wilki posiadają skomplikowane systemy wybierania ofiar jak i polowania.Są szybkie i odporne na zmęczenie, potrafią w ciągu jednej nocy przebiec ponad sto kilometrów, mogą więc powiększać swoje terytorium łowieckie bez konieczności zmiany gniazda. Nawet karmiące waderymasją zwyczaj oddalania się od nory naq znaczną odległość. Dopiero gdy brak zwierzyny w lasach i zaczyna doskwierać im głód zbliżają się do ludzkich osad. Na terenach o dużej gęstości zaludnienia wyjątkowo tylko pojawia się przed zapadnięciem zmroku.

W czasie wiosny czy lata żyje samotnie , względnie we dwójkę lub trójkę, jesienią rodzinami, w zimie zaś w mniej lub bardziej licznych gromadach, zależnie od tego czy dana okolica sprzyja zbieraniu się w watahy, czy nie. Gdy napotka się wilki we dwójke to najczęściej stanowią parę. Wilk, gdy raz już wejdzie w skład watachy, wszystko zaczyna wykonywać wspólnie, pomaga innym osobnikom należącym do tego stada.Wataha najczęściej składa się z jednej rozmnażającej się pary i ich potomstwa z danego roku i lat poprzednich. Spotyka się grupy liczące od 2 do 20 wilków,jednak najczęściej 5-8.Osobnikami dominującymi są wilki tworzące parę rodzicielska basior i wadera "alfa". Między nimi a osobnikami będącymi niżej w hierarchii istnieje duży dystans, szczególnie w czasie sezonu rozrodczego. Tuż poniżej pary "alfa" w strukturze socjalnej znajduje się samiec "beta", którego rola jest również bardzo ważna. W watahach o wyraźnie ukształtowanej strukturze socjalnej mogą znajdować się osobniki "odrzucone" przez grupę. Mają one tak niską pozycję, że unikają ważniejszych członków grupy i pozostają na peryferiach życia watahy.

Wiosną po trwającej 8-9 tygodni ciąży, wilczyca wydaje na świat od czterech do ośmiu, a nawet dwunastu szczeniąt, które rodzą się ślepe. Otwierają oczy po 9-15 dniach. Półroczne wilczki zaczynają toważyszyć matce w polowaniach. Dojżałość osiągają po ok 22 miesiącach. Rodzimą watache mogą opuścić w wieku od 9 do 28 miesięcy, czsem zdaża się że pozostają dłużej.

WIlki mają bardzo skomplikowany system porozumiewania się, dużą role odgrywa mowa ciała, ale także różnorodne odgłosy (szczekanie i wycie).
Niegdyś wilk był zaciekle tępiony, co doprowadziło do drastycznego spadku pogłowia tego gatunku. W wielu krajach wzięty pod ochronę, w Polsce, poza niektórymi rejonami (części województw podlaskiego i podkarpackiego), objęty całkowitą ochroną gatunkową.